Qarakesek Sahara

Мен үйге кеш барамын Үйге келсем, ешкім сұрақ коймайды Ешкім сөйлемейді Неге сөйлемейді маған? Қараған көздер Кінә тағады Кінәлап қарайды Жабамын – ашамын Табамын – шашамын Қашан қашамын? Қайда менің тамашам ? (Атам барда бәрі нех**вый еді) Көк жиектен көрініп Көзіңе түскен күннің жарығын көріп Көзің неге күлмеді? Неге қуанбады? Көктемде көктеп бүр жарып өскісі келген гүліңді неге суармадың ? Сылдырлап тұрады, ыдыс – аяқтар Ұмытып, сынақ екенін мына – Hayat-тың Әркім өз орынын білмей қалды Ұмытып оқыған Хадис – Аят тарын Есікті қатты жауып шығып кетсеңде Жәймен ашып қайтып кіресің Есікті қатты жаппа келесіде ! Біраз үнсіздіктен кейін, қасыңа барамын Ия мен жаманмын Сен – жақсы Бұл үйде сені бәрі жақсы көреді Сен жақшы – отымды Сен басшы – мауқымды САХАРА да келе жатқандай шөлдедім Шөлімді басшы, су беріп Шөлімді басшы Неге берген суың ащщы? Жасың араласкандай!